WET van 2 februari 1967, houdende liquidatie wettelijke ongevallenverzekering in verband met de invoering van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering

Voor de toepassing van deze wet en van de tot haar uitvoering genomen besluiten wordt verstaan onder:

a. Onze Minister: Onze Minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid;

b. Ongevallenwet 1921, Land- en Tuinbouwongevallenwet 1922 en Zeeongevallenwet 1919: de Ongevallenwet 1921, de Land- en Tuinbouwongevallenwet 1922, onderscheidenlijk de Zeeongevallenwet 1919, zoals deze wetten luidden op de dag, voorafgaande aan die, waarop zij werden ingetrokken;

c. ongeval: een ongeval, in verband met de dienstbetrekking of de uitoefening van een verzekeringsplichtig bedrijf overkomen, als bedoeld in de Ongevallenwet 1921, de Land- en Tuinbouwongevallenwet 1922 of de Zeeongevallenwet 1919, alsmede hetgeen in die wetten mede als ongeval, in verband met de dienstbetrekking overkomen, werd beschouwd, dan wel daarmede werd gelijkgesteld;

d.

1. Ongevallenfonds: het Ongevallenfonds als bedoeld in artikel 40, zesde lid, van de Ongevallenwet 1921;

2. Landbouwongevallenfonds: het Landbouwongevallenfonds als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder d, van de Land- en Tuinbouwongevallenwet 1922;

e. risicodrager ingevolge de Ongevallenwet 1921: de Sociale Verzekeringsbank als beheerder van het Ongevallenfonds, de werkgever aan wie krachtens artikel 54 van genoemde wet is toegestaan het risico der bij die wet geregelde verzekering zelf te dragen en de naamloze vennootschap of de rechtspersoonlijkheid bezittende vereniging - daaronder begrepen een wederkerige verzekerings- of waarborgmaatschappij - aan wie krachtens artikel 54 van de Ongevallenwet 1921 door een werkgever het risico der in die wet geregelde verzekering is overgedragen;

f. risicodrager ingevolge de Land- en Tuinbouwongevallenwet 1922: de Sociale Verzekeringsbank als beheerder van het Landbouwongevallenfonds en de bedrijfsvereniging, bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder e, van genoemde wet;

g. risicodrager ingevolge de Zeeongevallenwet 1919:

1. in het geval, bedoeld in artikel 6, eerste lid, onder I, van die wet: de reder;

2. in het geval, bedoeld in artikel 6, eerste lid, onder II, van die wet: de reder alsmede de verzekeraar of andere derde als daar bedoeld;

3. in het geval, bedoeld in artikel 6, tweede lid, van die wet: de reder alsmede de Staat der Nederlanden als verzekeraar als daar bedoeld;

4. het Rijk voor zover ingevolge artikel 10, derde lid, van die wet de uitkeringen ingevolge die wet ten laste van het Rijk komen;

h. Arbeidsongeschiktheidsfonds: het Arbeidsongeschiktheidsfonds als bedoeld in hoofdstuk III, § 2, van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering.

　

Voor de toepassing van het bij of krachtens deze wet bepaalde wordt met lichamelijk letsel, gevolg van een ongeval, gelijkgesteld lichamelijk letsel in een betrekkelijk korte tijd ontstaan als bedoeld in artikel 1, vierde lid, van de Ongevallenwet 1921 en artikel 2, vierde lid, van de Land- en Tuinbouwongevallenwet 1922.

1.Onverminderd het overigens bij of krachtens deze wet bepaalde worden met ingang van de dag, waarop artikel 19 van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering in werking treedt, ingetrokken:

a. de wet van 2 januari 1901, Stb. 1, (Ongevallenwet 1921);

b. de wet van 20 mei 1922, Stb. 365, (Land- en Tuinbouwongevallenwet 1922);

c. de wet van 8 mei 1915, Stb. 214, (Zeeongevallenwet 1919);

d. de wet van 26 mei 1950, Stb. K 191, (Wet tot aanvulling der ongevallenrenten);

e. de wet van 4 juli 1957, Stb. 223, (Wet compensatie premie Algemene Ouderdomswet ongevallenrentetrekkers);

f. de wet van 10 oktober 1962, Stb. 394, tot tijdelijke verdere verhoging van ongevalsuitkeringen;

g. de wet van 13 februari 1964, Stb. 62, tot tijdelijke verdere verhoging van ongevalsuitkeringen;

h. de wet van 1 maart 1946, Stb. G 46, betreffende ongevallenverzekering van werknemers, die bij hun arbeid in ernstige mate aan het gevaar blootstaan te worden getroffen door ongevallen, welke als gevolg van oorlogshandelingen plaatshebben;

i. de wet van 24 juli 1903, Stb. 245, ter voorkoming van gelijktijdig genot van wegens hetzelfde feit toegekende tijdelijke uitkering of rente ingevolge de Ongevallenwet 1901 en pensioen of onderstand ten laste van de Staat;

j. de wet van 25 november 1953, Stb. 560, betreffende ongevallenverzekering van de vrijwillige brandweer.

2.De bepalingen van de in het vorige lid genoemde wetten en van haar uitvoeringsbesluiten, zoals deze luidden op de dag, voorafgaande aan die, waarop die wetten werden ingetrokken, blijven van toepassing ten aanzien van rechten, bevoegdheden en verplichtingen, betrekking hebbende op tijdvakken, gelegen vóór de in het vorige lid bedoelde dag.

3.Het bepaalde in artikel 10 van de in het eerste lid, onder f, in artikel 4 van de in dat lid, onder h, en in artikel 9 van de in dat lid, onder j, genoemde wet blijft van kracht.

　

1.Degene, die op de dag, voorafgaande aan die, waarop de in artikel 3, eerste lid, onder a en b, genoemde wetten worden ingetrokken, recht heeft op een uitkering als bedoeld in artikel 15 van de Ongevallenwet 1921 of artikel 36 van de Land- en Tuinbouwongevallenwet 1922, behoudt dit recht en heeft vervolgens recht op een uitkering als bedoeld in artikel 16 van de Ongevallenwet 1921 of artikel 37 van de Land- en Tuinbouwongevallenwet 1922, indien en voor zolang hij deze rechten zou hebben gehad, indien genoemde wetten niet zouden zijn ingetrokken.

2.Degene, die op de dag, voorafgaande aan die, waarop