Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering
Nadere regelgeving
Bijgewerkt tot en met 31 december
2005
BESLUIT GEDIFFERENTIEERDE PREMIE WAO 2003
Vervallen
m.i.v. 1 januari 2006
(art. 3, onderdeel M,
IWfsv)
24 juni 2002, Stcrt. 2002, 125
Inwerkingtreding: 1 januari 2003
(T.a.v. art. 78
WAO)
|
Geschiedenis van dit besluit:
Het Uitvoeringsinstituut
werknemersverzekeringen; Besluit:
Art. 1.
Art. 2.
Art. 3. 1. Goedkeuring is verleend bij Besluit van 1 oktober 2002, Stcrt. 2002, 192, red.
Dit besluit zal met de toelichting in de Staatscourant worden geplaatst.
Amsterdam, 24 juni 2002.
TOELICHTING
Dit besluit geeft nadere invulling aan de vaststelling van de gedifferentieerde premie WAO voor individuele werkgevers over het jaar 2003.
Op grond van artikel 78,
tweede lid, van de WAO stelt
het
Uitvoeringsinstituut
werknemersverzekeringen (UWV), onder goedkeuring van
de minister, een voor alle
takken van bedrijf en beroep gelijk rekenpercentage en
gemiddeld percentage vast. Bij het
Besluit premiedifferentiatie
WAO (het besluit), gebaseerd op
artikel 78, zesde lid, van
de WAO, zijn regels gesteld
over de wijze waarop het rekenpercentage en het
gemiddelde percentage worden vastgesteld. Tevens zijn
daarin regels gesteld over de wijze waarop de opslag of
korting wordt berekend en regels over de percentages die
ten hoogste aan een werkgever in rekening mogen worden
gebracht en die ten minste in rekening moeten worden
gebracht.
Het gemiddelde premieplichtige loon dient als basis voor het onderscheid tussen grote en kleine werkgevers als bedoeld in artikel 1, onderdeel e en f, van het Besluit premiedifferentiatie WAO. Het gemiddelde premieplichtige loon is mede gebaseerd op informatie van het Centraal Planbureau (CEP2002). Kleine werkgever is de werkgever te wiens laste in het tweede kalenderjaar (2001) dat aan het premiejaar (2003) vooraf is gegaan, een premieplichtig loon is gekomen dat gelijk is aan of minder bedraagt dan vijftienmaal het gemiddelde premieplichtige loon (ƒ795 000,-); grote werkgever is de werkgever te wiens laste in dat jaar een premieplichtig loon is gekomen dat meer bedraagt dan vijftienmaal het gemiddelde premieplichtige loon. De premieplichtige lonen zijn nog in guldens vastgesteld, omdat deze vergeleken worden met de jaaropgaven van de werkgevers over 2001. In euro’s bedraagt de grens tussen grote en kleine werkgevers €|360 755,27.
Het gemiddelde percentage is het percentage, bedoeld in artikel 78, tweede lid, onderdeel b, van de WAO en artikel 3, eerste lid, van het besluit, en is kort gezegd het totaalbedrag van de in 2003 verwachte lasten verminderd met de niet-premiebaten van de Arbeidsongeschiktheidskas, vermenigvuldigd met honderd, welke uitkomst wordt gedeeld door het totaalbedrag van het in het premiejaar verwachte premieplichtige loon én te betalen uitkeringen.
De gedifferentieerde premie is voor een kleine werkgever ten hoogste driemaal het gemiddelde percentage (de maximumpremie, bedoeld in artikel 9, eerste lid, onderdeel a, van het besluit) en voor een grote werkgever ten hoogste viermaal het gemiddelde percentage (de maximumpremie, bedoeld in artikel 9, eerste lid, onderdeel b, van het besluit). De maxima vloeien voort uit de vaststelling van het gemiddelde percentage.
De minimumpremie voor kleine werkgevers, bedoeld in
artikel 78, zesde lid,
onderdeel c, van de WAO
en artikel 9, eerste en
derde lid, van het besluit,
en het rekenpercentage, bedoeld in
artikel 78, tweede lid,
onderdeel a, van de WAO
en artikel 2, van
het besluit, beïnvloeden
elkaar wederzijds en zijn simultaan vastgesteld. De
premiederving als gevolg van het bestaan van
maximumpremies moet worden gecorrigeerd middels een
opslag in het rekenpercentage. Daarmee neemt het aantal
werkgevers toe dat de maximumpremiegrens bereikt; het
begrenzend effect neemt toe, waarna opnieuw de
minimumpremie voor de kleine werkgevers moet worden
bepaald. Vervolgens wordt weer het rekenpercentage
bepaald.
Het gemiddelde werkgeversrisicopercentage is het percentage, bedoeld in artikel 4, eerste en derde lid, van het besluit, en is kort gezegd het quotiënt van de uitkeringslasten WAO 2001, gedurende de periode van vijf jaar vanaf de dag van ingang als bedoeld in artikel 76f WAO, dus ingegaan in de periode 1996 tot en met 2001, en het gemiddelde premieplichtige loon in de jaren 1997 tot en met 2001. De individuele opslag of korting voor de werkgever is gelijk aan het individuele werkgeversrisicopercentage, bedoeld in artikel 4, tweede lid, van het besluit, verminderd met het gemiddelde werkgeversrisicopercentage vermenigvuldigd met de zogenoemde correctiefactor overgangsperiode.
De correctiefactor voor de opslag en de korting is de uitkomst van de breuk, bedoeld in artikel 10, derde lid, van het besluit. De opslag en de korting voor de individuele werkgever worden vermenigvuldigd met deze factor. Ze is verkregen door het gemiddelde risico van de uitkeringen in 2001, ingegaan in 1996, 1997, 1998, 1999, 2000 en 2001, te delen door het gemiddelde risico van de uitkeringen in 2001, ingegaan vanaf 1996.
Voor werkgevers die niet gedurende de gehele periode die
bepalend is voor het individueel en het gemiddeld
werkgeversrisicopercentage (berekeningstijdvak)
werkgever zijn geweest, is in
artikel 7 van
het besluit een correctie
voorgeschreven op het individueel
werkgeversrisicopercentage. De correctie doet zich voor
indien de werkgever is gestart vóór 2001, maar niet
gedurende de gehele periode van 1997 tot en met 2001
werkgever is geweest, of de werkgever heeft binnen de
periode van 1997 tot en met 2001 een periode waarin hij
geen werknemers heeft gehad en dus geen werkgever is
geweest.
In de situatie van de in 2001, 2002 of 2003 startende werkgever betaalt de kleine werkgever op grond van artikel 8, eerste lid, onderdeel a, en artikel 9, derde lid, van het besluit de minimumpremie en de grote werkgever op grond van artikel 8, eerste lid, onderdeel b, van het besluit en artikel 78, tweede lid, onderdeel a, van de WAO het rekenpercentage. Er kan namelijk geen individueel werkgeversrisicopercentage worden bepaald. Aan de hand van de loonsom in het jaar waarin de werkgever is gestart, wordt bepaald of de werkgever een grote of een kleine werkgever is.
Dit besluit behoeft op grond van artikel 78, tweede lid, van de WAO op onderdelen de goedkeuring van de Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid.
Amsterdam,
24 juni 2002.
|
|